پلاستیک همواره با توسعه فناوری های مختلف از جمله کشاورزی و صنایع غذایی همراه بوده و سهم بالایی در آلودگی زیستگاه های نیمه طبیعی و طبیعی دارد. مقادیر قابل توجهی زباله پلاستیکی در سرتاسر جهان تولید می‌شود که منجر به تجمع میلیون‌ها تن در محل‌های دفن زباله و همچنین در دریاها و اقیانوس‌ها می‌شود، جایی که تهدیدی برای حیات وحش و سلامت کلی اکوسیستم است. با وجود این، تولید پلاستیک همچنان در حال افزایش است. تولید سالانه جهانی پلاستیک از 7/1 میلیون تن به 359 میلیون تن بین سال‌های 1950 تا 2018 افزایش یافته است. میکروپلاستیک ها به ذرات پلاستیکی گفته می شود که به دلیل عوامل محیطی مختلف از جمله قرار گرفتن در معرض نور، تغییرات دما، فرسایش و فعالیت میکروارگانیسم ها به اندازه کمتر از 5 میلی متر کاهش یافته اند. حضور همه جانبه آلودگی میکروپلاستیک ها یک نگرانی رو به رشد است، زیرا مشخص شده است که منابع ضروری مانند آب آشامیدنی، غذا، خاک، اقیانوس‌ها و آب‌های زیرزمینی را آلوده می‌کند. این ذرات به قدری کوچک و سبک هستند که می توانند از طریق هوا و آب منتقل شوند. اخیراً وجود میکروپلاستیک در خاک و بافت گیاهی و همچنین در بدن حیوانات گرده افشان اثبات شده است. انسان ها همچنین از طریق محصولات غذایی با منشاء گیاهی و حیوانی و همچنین آب آشامیدنی و بسته بندی پلاستیکی مواد غذایی در معرض خطر این آلاینده های مصنوعی قرار دارند. قرار گرفتن در معرض میکروپلاستیک برای انسان از طریق محصولات غذایی با منشاء حیوانی و گیاهی، مواد غذایی افزودنی، نوشیدنی ها و بسته بندی های پلاستیکی مواد غذایی ایجاد می شود. تحقیقات فزاینده در مورد وجود میکروپلاستیک ها در مواد غذایی به ویژه به مواد غذایی مانند آب آشامیدنی، شیر، چای، نمک، شکر، عسل و غذاهای دریایی مربوط می شود که در بین آنها میزان بالایی از میکروپلاستیک ها در غذاهای دریایی مشاهده شده است. بنابراین بررسی تاثیر میکروپلاستیک ها بر سلامت انسان و ایجاد هشدار و جلوگیری از انتقال میکروپلاستیک ها در زنجیره غذایی می تواند حائز اهمیت باشد. میکروپلاستیک‌ها در سلول‌ها و بافت‌ها تجمع می‌کنند و منجر به بیماری‌های بیولوژیکی مزمن و خطرات بالقوه سلامتی می‌شوند، از جمله به اختلالات دستگاه تنفسی و گوارشی، ایمنی، سرطان، ناباروری و تغییرات در کروموزوم‌ها می توان اشاره کرد. میکرو آلاینده های متصل به میکروپلاستیک ها نیز می توانند از طریق غذا و نوشیدنی وارد بدن شوند. با این حال، مطالعات نوینی اخیرا در این زمینه در حال انجام است. بررسی وجود میکروپلاستیک در مواد غذایی مختلف و روش‌های استاندارد آنالیز میکروپلاستیک‌ها و ریزآلاینده‌ها در این مبحث توصیه می‌شود. از طرفی مطالعه بر روی زنبورهای عسل می تواند در زمینه حائز اهمیت باشد. زنبورها شاخص بیولوژیکی سطوح آلودگی محیطی هستند و یکی از ویژگی‌های متمایز آنها ظرفیت بالای پرواز و دسترسی آنها به مکان‌های غیرقابل دسترس است. هنگام جست‌وجوی غذا، ارگانیسم‌های گرده‌افشان مانند زنبورهای عسل با طیف متنوعی از عناصر محیطی از جمله گیاهان، هوا، آب و خاک در تماس هستند. زنبورهای عسل می‌توانند هر روز تا ۱۲ کیلومتر مربع فاصله از کندو را طی کنند تا شهد، گرده و آب را جمع‌آوری کنند، که باعث می‌شود در طول پرواز، حامل‌های بالقوه میکروپلاستیک ها باشند. قرار گرفتن زنبورهای عسل در معرض میکروپلاستیک ها می تواند منجر به آلودگی محصولات زنبور عسل مانند عسل، موم، گرده و ژل رویال شود که ایمنی مواد غذایی را با خطر مواجه کند.