کاکائو
و شکلات هزاران سال است که توسط انسان مصرف می‌شود. برای مردم مایا، غلاف کاکائو
نمادی از باروری، زندگی و غذای خدایان بود. شکلات به بسیاری از غذاهای خام و فرآوری
شده که از دانه درخت کاکائوی تئوبروما در مکزیک و آمریکای مرکزی و جنوبی یافت می‌شود،
اشاره دارد.
اولین
بار در حدود 1100 سال قبل از میلاد ثبت شد. آزتک ها و مایاها شکلاتی درست کردند که
طعم تلخی داشت. آنها از شکلات برای اهداف تشریفاتی استفاده کردند و معتقد بودند که
شکلات دارای خواص دارویی است. آنها همچنین معتقد بودند که مصرف کاکائو عقل و قدرت
می‌بخشد و از کاکائو به عنوان پول رایج و ارز استفاده می کردند. آزتک ها و مایاها
نوشیدنی تیره و بدون شیرینی را بر اساس کاکائو تهیه کردند که xocoatl نامیده می‌شد.
در
سال 1492 کلمب دانه های کاکائو را از آمریکا به اروپا آورد، اما در آن زمان برای
اروپایی‌ها جالب نبود. هرنان کورتز در سال 1528 کاکائو را به همراه راز ساختن xocoatl
آن به اسپانیا آورد. در اسپانیا، شکر، وانیل، جوز هندی، میخک و دارچین
به دستور اصلی اضافه شد و به زودی در اروپا پیشرفت کرد. با این حال، شکلات تخته‌ای
تا قرن 18 تولید نشد، هنگامی که آسیاب‌های مکانیکی برای پرس و استخراج کره کاکائو
از توده کاکائو تولید شد، شکلات شیری اولین بار در قرن 19 توسط دانیل پیتر و هنری
نستله تولید شد. رودولف لیند فرایندی به نام conching را اختراع کرد که امکان ایجاد عطر شکلات نرم را فراهم کرد و میلتون
هرشی پیشگام تولید انبوه شکلات‌های مقرون به صرفه بود.
یک
حقیقت برای شکلات روشن است: هرچه شکلات خالص تر و تیره تر باشد، مزایای سلامتی بیشتر
می‌شود. شکلات خام یا شکلات تلخ حداقل فرآوری شده حاوی مواد جامد کاکائو، سالمتر
از شکلات شیری و شکلات سفید است. شکلات تلخ دارای 50 تا 90 درصد مواد جامد کاکائو
است، در حالی که شکلات شیری معمولاً حاوی 10 تا 30 درصد است. شکلات سفید کره خالص
کاکائو است و هیچ فایده‌ای برای سلامتی ندارد.
شکلات
تلخ حاوی پلی فنول است، این پلی فنول‌ها به محافظت از سلول‌های بدن در برابر رادیکال‌های
آزاد در برابر سموم و بیماریهای محیطی از جمله بیماریهای قلبی، سرطان و التهاب
مزمن کمک می‌کنند. مطالعات انجام شده نشان میدهد که شکلات بیش از هر ماده غذایی دیگر
حاوی آنتی اکسیدان‌های فنلی است. اگرچه خوردن شکلات تلخ فواید بسیار زیادی برای
سلامتی دارد، اما معایبی نیز دارد.